نمی دانم اینجا که ایستاده ام تقدیر من است یا تقصیر من !!...
اما وقتی یافته هایم را با باخته هایم مقایسه می کنم 
می بینم چون وجدانم را یافتم، خدا را یافتم
و هرچه باختم مهم نیست ...
آموختم که مسئول تمام ماجراهای زندگیم فقط خودم هستم و بس ...
از این لحظه به بعد تقدیر برای من معنی و مفهومی ندارد 
چون تقدیر من تقصیر من است ..